Daar ben ik weer eens met een blog. Ik heb echt enorm veel vragen gehad over wanneer er weer een blog of plog online zou komen. Maar eerlijk is eerlijk, ik had er geen tijd voor – Mels gaat heel hard lachen als hij dit leest – en ik ben vooral aan het genieten hier van alles wat we mogen meemaken en doen. Naast dat zijn de weken ook snel vol met alle afspraken van de kids naast school en het sporten van Kyan en mijzelf. Aangezien de kerstperiode toch wel een mooi punt is om terug te blikken neem ik jullie mee in onze ruim negen maanden Dubai. Het is voorbij gevlogen.
Terugblik
Ik kan het bijna niet geloven, maar het is toch al echt december. Toen wij in Nederland woonden, vond ik de maanden na de zomer altijd ellenlang duren gevoelsmatig en was ik blij als de kerstperiode eindelijk was aangebroken. En nu – hier in de zon – kan ik er gewoon met mijn hoofd niet bij dat het einde van het jaar in zicht is. Dat de kinderen ondertussen jarig zijn geweest en dat we gewoon een tiener in huis hebben. Jullie lezen het goed, Kyan is tien geworden! Niet te doen. Daarbij begint hier vandaag ook gewoon de kerstvakantie al, die drie weken lang is.
Overigens schijnt lang niet altijd de zon hoor. Zelfs in de hete zomer hebben we een enorme regenbui gehad in combinatie met een zandstorm. Je had de auto van Mels moeten zien. Zo vies! En half november hadden de kinderen opeens op woensdag een dag vrij. Dat hoor je dan dinsdagavond heel laat. Waarom hoor ik jullie denken? Nou, er was veel regen en storm voorspeld. Twee weken daarvoor had het vrij hard geregend en dan loopt het verkeer hier helemaal vast. Denk aan sneeuw in Nederland, dat is regen in Dubai. Dat werk dus op de wegen dan. Uiteindelijk heeft het die vrije dag van de kids wel geregend, maar een stuk minder dan twee weken eerder. Achteraf hadden ze dus makkelijk naar school kunnen gaan.
Dat gezegd hebbende betekent het ook dat wij ondertussen ruim negen maanden in Dubai wonen. Negen maanden van super mooie momenten, negen maanden met zeker ook tegenslagen, negen maanden waarin ik nog nooit zoveel gezweet heb, negen maanden van veel tijd samen, negen maanden van het land ontdekken en gave dingen doen, negen maanden van nieuwe vriendschappen en negen maanden van familie en vrienden missen.
Zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen in de terugblik blog na twee maanden Dubai zijn er heel veel dingen leuk. Maar er ging ook het een en ander mis. Dat patroon heeft zich – zoals verwacht – voorgezet. In het begin was het even zoeken naar de rolverdeling tussen Mels en mijzelf. Alles staat hier op zijn naam en dus moet hij het regelen, maar ondertussen weten we al niet meer beter en hebben we onze weg hierin gevonden.
Kyan en Nomi
De kinderen spreken ondertussen erg goed Engels en het is zover dat ze mij meerdere keren per week verbeteren. Irritant! Je merkt wel een verschil tussen Kyan en Nomi. Waar Nomi in het Engels denkt en het lastiger heeft met de Nederlandse taal, denkt Kyan nog in het Nederlands en vertaalt het dan naar het Engels. Als je er goed over nadenkt volkomen logisch. Bij Nomi wil het dus nog wel eens frustratie opleveren als we Nederlands praten onderling en ze de woorden niet kan vinden. Met een beetje hulp van Kyan of ons pakt ze het goed op. Kyan daarentegen is sinds enkele maanden heel vrij in het Engels spreken. Waarbij hij in het begin echt geen Engels sprak met ons, draait hij daar nu zijn hand niet meer voor om als zijn vriendjes erbij zijn. Mooi om te zien.
Op school hebben beiden ook helemaal hun draai gevonden en hebben ze al mooie rapporten mee naar huis genomen. Nomi begint nu met lezen en ze heeft wekelijks een spelling toets waar we netjes voor oefenen. Ze heeft leuke vriendjes en vriendinnetjes en knuffelt iedere leraar die ze leuk vindt. Dat vindt vooral de PE teacher – gymleraar – soms wat ongemakkelijk. Juist dat maakt het eigenlijk nog leuker. Ikzelf en de andere moeders kunnen er hartelijk om lachen als we zijn gezicht dan zien.
Kyan zit op school in de swim squad en het voetbal team en doet daarnaast mee aan aquathon – 100 meter zwemmen en daarna 1,4 km hardlopen – en heeft ondertussen meerdere vriendjes waar hij wekelijks playdates mee heeft die vaak eindigen in een slaapfeestje. Heerlijk dat het zo goed loopt met de kids en wat een genot om te zien hoe zij zich hier allebei ontwikkelen.
Vooral het sporten doet Kyan enorm goed. Het zwemmen op school heeft hij enorm veel plezier in en de vraag is al aan mij gesteld of hij ook in Nederland kan zwemmen mochten wij teruggaan. Zo leuk om te horen en al helemaal omdat je kan zien dat hij talent heeft. Ondertussen zwemt hij alles al een jaargroep hoger op de swim gala’s hier – zwemwedstrijden die tussen de scholen worden gehouden – en komt hij telkens met een glimlach het water uit. Naast het zwemmen en voetballen op school is hij ondertussen sinds kort begonnen met voetballen in de community. Twee keer per week trainen en vanaf februari ook wedstrijden op zaterdag. Hij heeft het er maar druk mee en ik dus ook.
Laten we tot slot ook niet het Ecoventure kamp vergeten. Mijn kleine, grote man van toen nog negen jaar oud ging drie dagen op pad. Ja jullie lezen het goed, drie hele dagen op kamp met zijn klas. Middenin de desert, samen met je vrienden in een stapelbed, klimmen in hoge torens, kampvuur maken, schorpioenen zoeken, rijdend vlot op het zand bouwen, raften en nog veel meer. Wat een toffe dagen heeft hij gehad. De lange busrit duurde dan wel iets te lang naar zijn mening, maar volgend jaar wil hij graag weer mee. Dan gaan ze op een buitenland tripje. Daar gaat deze moeder de gans voorlopig nog maar even niet aan denken.
Mijn eigen tijdsindeling
Naast het spelen van de taxi voor de kinderen, zorgen voor de broodtrommels, het huiswerk, schone school uniformen en meer van dat soort zaken, heb ik zelf ook helemaal mijn draai gevonden in Dubai. Afgelopen vrijdag hadden we voor het eerst in weken een dag niks op de planning in het weekend. We konden ons niet eens herinneren wanneer dat voor het laatst is geweest. Heel fijn natuurlijk dat het zo lekker loopt, maar ook fijn om even niks te hoeven.
Hoe ziet mijn week er dan uit? Deze vraag krijg ik vaak. Nou heel simpel eigenlijk. Ik sport zeker drie tot vier keer per week. Minimaal twee keer tennis, één keer bootcamp op de school van de kinderen en vaak nog een keer tennis met Mels of een rondje hardlopen. Doordat je hier al snel 15 tot 30 min in de auto zit enkele reis vliegt de tijd voorbij. Doe ik wekelijks de boodschappen in een mega Carrefour, daar ben ik zo bijna een hele ochtend aan kwijt. Zorg ik dat de wasmanden leeg zijn en alles gevouwen en gestreken in de kast hangt. Kook ik meerdere keren per week. En last but not least ben ik veel op stap geweest met alle vrienden die zijn langs gekomen. Uiteraard ga ik ook op stap met mijn vriendinnen hier en borrelen we er lekker op los thuis bij iedereen of tijdens een Ladies Night.
Daarnaast ben ik druk met de PTA op de school van de kinderen. Organiseer en help ik bij meerdere evenementen. Regel ik dat iedereen op de hoogte is en alle whats app groepen per klas up to date zijn. In term 1 hebben we vele activiteiten georganiseerd. De hele maand oktober zijn we druk geweest met Borstkanker Awareness. Eind november Spooky Dress day in verband met Halloween. We hebben net Flag Day gehad, UAE vlag hijsen om 11.00 uur in de ochtend. Twee weken geleden was het National Day, een soort van Koningsdag twee dagen lang op school. En vandaag – als deze blog online komt – hebben de kinderen Winter Celebration Day. Oftewel feestelijk gekleed, waarbij wel het woord Christmas vermeden wordt, aangezien de religieuze dagen niet benoemd worden i.v.m. de vele diverse culturen en geloven.
Genoeg te doen voor mij en vooral ook zorgen dat de kinderen telkens weer de goede kleding hebben. Zo’n uniform is leuk, maar er zijn genoeg dagen dat ze dus andere kleding dragen. Soms word ik er een beetje gek van, vooral aangezien sommigen dingen zo laat aangekondigd worden. Volgend jaar ben ik vast beter voorbereid en weet ik wat er komt. In term 2 staat er o.a. International Day op het programma en mogen Kyan en Nomi naar school in het Oranje of de traditionele Hollandse klederdracht. Scheelt wel dat hier gewoon stroopwafels te koop zijn en de vrienden en familie genoeg drop hebben meegenomen, dus ik hoef niet de keuken in te duiken voor die dag. De keukenprinses in mij vind dit dan weer erg fijn.
Naast dit alles heb ik ook wel rondgekeken voor werk en zo nu en dan gesolliciteerd. Ondertussen weet ik wel zeker dat ik niet fulltime wil werken, aangezien de kinderen en ik enorm genieten van het feit dat ik overal bij aanwezig kan zijn. Het kijken bij het sporten van Kyan, met Nomi lekker knutselen of winkelen, samen spontaan een ijsje eten of lunchen. Het kan nu allemaal en we genieten er nog steeds volop van. Ik heb al wel een baan aanbod gehad, maar de voorwaarden hiervoor waren helaas niet goed genoeg om ja te zeggen. Enorm jammer, maar het moet wel iets toevoegen. Voor nu blijf ik dus genieten van de kinderen, het sporten en solliciteer ik zeker als er weer een leuke parttime functie voorbij komt.
Vrienden en familie op bezoek
Sinds we hier wonen hebben we ook al lekker veel vrienden en familie op bezoek gehad. Wat is het altijd een feest als we hen op het vliegveld ophalen. Sommige uitjes doen we ook bewust niet zonder bezoek, zodat wij het ook leuk vinden om weer te zien. Zoals de Burj Khalifa met de lichtshow. Daarnaast doet het bezoek uiteraard ook het een en ander zelf, want ons leven gaat gewoon door. Ik probeer altijd wel tijd vrij te maken om te genieten van iedereen en lekker te eten en te borrelen samen.
Ieder bezoek is ook weer anders. Mijn ouders waren hier in de vakantie periode dus hebben we veel samen gedaan, ook met de kids en ook veel nieuwe dingen ontdekt hier. Dhyana en Chris kwamen ook onverwachts nog een paar dagen. Samen met de kids een waterpark bezoeken in de hete zomer is dan geen overbodig luxe, maar ook vooral heel gezellig. Hanneke kwam alleen dus we hebben vooral veel gekletst, aan het zwembad gelegen en lekker geshopt. Met Marco hebben we sportief gedaan en de Tough Mudder 10 km gelopen in ruim 30 graden. Tijdens het bezoek van mijn schoonmoeder was Nomi jarig en hadden de kinderen deels vakantie. Ook hier dus tijd voor leuke activiteiten, zoals het ontdekken van Hatta en varen op de dam daar.
Tussendoor ben ik zelf nog naar Nederland geweest, aangezien mijn opa overleed. Het gevreesde moment dat je weet dat gaat komen als je in het buitenland woont. En ondanks dat er een aanloop was van een ruime week richting zijn overlijden hakte het er toch even in. Dan is afstand echt zo enorm ruk. Anderzijds ook zo fijn om dan in Nederland aan te komen en je ouders je op staan te wachten op Schiphol. En nog fijner om te merken dat als je dan binnen loopt in je ouderlijk huis alles voor je klaar staat. Heerlijk die zachte, warme extra deken. Wat was het koud! Want het voelde aan als een strenge winter in Siberië, maar ik was toch echt in Nederland. Nog fijner om die week mijn vader en tante te helpen met het opruimen van het huis van mijn opa en het voorbereiden van de uitvaart. Vooraf wist ik niet zeker of ik wel terug zou vliegen. Als ik er nu op terugkijk zo enorm blij dat ik ben geweest.
Hoe fijn ook dat dat kan. Hier in Dubai was het binnen een dag geregeld dat ik weg kon. Als we alle hulp hadden aangenomen dan was ik zes maanden in Nederland geweest. Ondanks de verdrietige aanleiding voelde dat wel als de hoofdprijs. Al die fijne mensen die je willen helpen en vooral die Mels wilden helpen in die week. Wat een genot om mee te mogen maken. En andersom zullen wij voor hen klaarstaan. Zo werkt het expat leven. In korte tijd bouw je een intense band met elkaar op in goede en slechte tijden. Een mooie bijkomstigheid van het wonen in het buitenland.
Op weg terug naar Dubai vloog ik met Mariska en Liek mee. Dit kwam mooi uit zo en veel gezelliger dan alleen vliegen. Ook met hen weer een leuke tijd gehad en Hatta verder ontdekt. We hadden hen nog niet op het vliegtuig terug gezet of Gerco kwam alweer aan in Dubai. Een lang weekend genieten van de Formule 1. Minpuntje dat ik enorm grieperig was, maar het mocht de pret niet drukken. We hopen dat iedereen het net zo gezellig heeft gehad als wij het vonden. Alhoewel het ook altijd prima is als het bezoek weer gaat. Niet omdat het niet leuk was, maar omdat de tijd met het gezin dan weer begint. Ook altijd fijn, ondanks het gemis van alle lieve mensen uit Nederland. De eerste bezoekjes volgend jaar staan ook alweer gepland. We hebben er zin in!
Tijd samen met het gezin
Naast de verplichtingen zoals werk en school en de bezoekjes vanuit Nederland ondernemen we ook zelf het een en ander. Zo zijn we in augustus enkele dagen in Oman geweest. Even een soort mini vakantie samen. Hebben we ondertussen een jaarpas van Atlantis Aquaventure Waterpark en IMG Worlds of Adventure. Hier zijn we dus ook vaak te vinden. Ons bijna maandelijkse uitstapje naar een sushi restaurant proberen we ook in ere te houden. Ga ik – als het even kan – bij Mels lunchen in het Aloft hotel en staat de volgende secret white party ook alweer gepland.
Naast dat alles ben ik al van de zipline in Jebel Jais geweest, samen met mijn ouders. Zijn we uiteraard bovenin de Burj Khalifa geweest, hebben we de diverse malls bekeken. Zijn we met een Jeep Safari de desert in geweest, zijn we meerdere keren gaan hiken in Hatta en bij de dam daar geweest. Brunchen we zo nu en dan op vrijdag, genieten we van pool days bij de hotels hier, zijn we vorige week bij de Formule 1 in Abu Dhabi geweest en hebben we ons eerste kampeer avontuur in de desert gehad. Heel veel leuke dingen dus in maar negen maanden tijd. Wat een voorrecht om dat te kunnen doen allemaal.
Het leven in Dubai bevalt ons dus prima. Het maakt je ook wel een beetje lui. Eerlijk is eerlijk. Je auto kan worden getankt bij je huis, de tuinman komt zes keer per week, een maid die het huis schoonmaakt, eten van welk restaurant dan ook kan worden thuisbezorgd binnen no time, je auto wordt voor de deur gewassen, parkeren bij de hotels doe je altijd met valet parking en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dingen waar we zeker van genieten, maar ook beseffen dat het niet normaal is. We doen ons best om Kyan en Nomi dat ook mee te geven, maar de wereld hier is zo anders dat dat lastig is. Maar we blijven het benoemen. Ondanks dat we er van genieten kennen we ook zeker de andere kant.
Nou genoeg geschreven. Ik hoop dat jullie het tot het einde hebben gered, maar ik had dan ook wat in te halen. Deze keer ga ik niks meer beloven wanneer er weer iets online komt. Zo’n uitgebreide blog zal het de volgende keer denk ik niet zijn, maar een plog binnenkort moet vast lukken. Ik wens jullie voor nu een hele fijne kerst samen, geniet van elkaar en het leven en maak er een prachtig mooi nieuw jaar van! Wij gaan dat zeker ook doen in Dubai, maar eerst tijd voor vakantie. En waar we eind volgend jaar zijn? Niemand die het weet, maar voor nu genieten we nog steeds met volle teugen van dit avontuur.
