Vanaf nu weer de wekelijkse plog vol met foto’s van ons leven hier. Dit keer niet van één week, maar de afgelopen drie weken. Zeg maar de foto’s sinds het nieuwe schooljaar is begonnen voor de kinderen. We zijn nu drie weken op weg en sinds deze week zijn ook de ECA’s weer begonnen. Oftewel de Extra Curricular Activities, de buitenschoolse activiteiten dus. Met voor Kyan heel veel zwemmen en voetballen en voor Nomi één keer in de week yoga na school. Kijk mee.
Eerste schooldag en het is weer even wennen aan het vullen van alle broodtrommels en fruit bakjes. Met een paar dagen zal het wel weer routine zijn. De eerste schooldag en Kyan en Nomi hebben hun uniform weer aan. Voor Nomi extra speciaal, want aangezien ze nu in Year 1 zit is haar uniform ook veranderd. Nu mag ze echt het uniform voor grote meisjes aan, zoals ze zelf zegt. Helemaal trots is ze! Ik ga naar de tweede team training van het seizoen. Wat een drama ochtend! Het voelde ook echt als 53 graden en ik heb nog nooit zoveel gezweet als deze ochtend. Als kers op de taart ging de training ook helemaal ruk, dus het was niet mijn ochtend. Mels geniet samen met de kids van zijn nieuwe verjaardagscadeau dat al geleverd is, ondanks dat zijn verjaardag pas een ruime week later is. Scheelt wel dat ik hier ook plezier van heb. De eerste dagen moesten we nog wat extra ijs erin doen – het water uit de kraan was ruim 40 graden en koelde niet af overdag of ’s nachts – maar ondertussen zakt de temperatuur hier ook langzaam en blijft het bad lekker rond de 34 – 35 graden. ’s Avonds zitten wij dus lekker te bubbelen in de jacuzzi. Na een eerste schoolweek even relaxen bij de kapper voor Nomi. Kyan is spelen bij zijn vriendje en zo heb ik even tijd voor Nomi alleen. Mels en ik hadden afgesproken er best een stukje af te laten knippen met als resultaat dat Nomi de hele kapsalon bij elkaar geschreeuwd heeft. Oeps! Ze was – lichtelijk uitgedrukt – niet blij zeg maar. Ondertussen is het verdriet weg en mag het zelfs nog korter van haar. Tuurlijk Noom lekker veranderlijk weer.Als ik zoonlief heb opgehaald bij zijn vriendje en vraag of hij al de uitslag heeft van zijn selectie training van het voetbal zegt hij doodleuk nee. Nog geen vijf minuten later zie ik dit briefje in zijn tas zitten. Hij heeft zelfs zijn naam erop gezet, maar niet eens de eerste zin gelezen. Als ik vraag waarom hij niet leest geeft hij aan geen tijd te hebben gehad. Laten we het daar dan maar op houden…Geen boeken kaften, maar schriften plastificeren. Leuk werkje wel voor in het weekend. Na de eerste schoolweek kregen beide kids alle schriften mee naar huis. Voor Kyan 9 stuks en Nomi heeft er 7 dit jaar. Ik moet eerlijk zeggen die schriften worden er wel echt een stuk beter van en blijven mooier, maar wat een rotwerk! Ik had mezelf ingesteld om dit op z’n vroegst over twee jaar te doen en dan alleen te helpen niet alles zelf te moeten doen. Na ruim 1,5 uur zijn we eindelijk klaar. Gelukkig hoeft het maar één keer per jaar.Na de schriften plastificeren is het tijd om te ontspannen. Een zwembad middagje en daarna lekker eten met iedereen. Gezellig! Uiteindelijk pakken we zelfs de taxi naar huis, aangezien manlief de bob zou zijn maar dat niet helemaal gelukt is zeg maar. Terwijl de Strong Viking kids run in Nederland bezig is krijgen we deze foto van Marco binnen. Ook dit jaar zijn Mels en ik erbij. Jammer dat het bij de toiletten is en alleen op een foto, maar toch! Beter iets dan niets. Gelukkig gaan we hier over ongeveer drie weken ook een mud run doen met de kids en met de volwassenen samen met Marco dus dat verzacht het leed een beetje. De tweede schoolweek gaat beginnen en alle schriften zijn klaar voor gebruik. Het is een beetje passen en meten met alle bekers drinken en lunchboxen, maar uiteindelijk krijgen we alles mee naar school. De werkweek is weer in volle gang en bij mijn auto moeten er even nieuwe bandjes op 😉 Grapje natuurlijk, ik kom voor nieuwe remblokken. Na een klein uur is mijn auto weer klaar en kan ik weer op pad. Weer een klusje geklaard. Net voordat het verjaardagsweekend van Mels begint haal ik met Gertruud nog snel even wat cadeautjes voor hem. We zijn goed geslaagd. Deze cadeautjes leg ik nog even in de kast, aangezien zijn verjaardag zelf nog een paar dagen duurt. Op vrijdag is het al wel tijd om de cadeautjes van de rest uit te pakken. Alleen jammer dat hij dan gelijk weet wat erin zit. We hebben zo ons best gedaan om het niet gelijk te verraden met inpakken. Missie mislukt. Ondanks dat voelen we ons wel echt bevoorrecht om nu al zulke fijne mensen om ons heen te hebben hier, waarmee we Mels zijn verjaardag kunnen vieren. Naast een gezellige club met Nederlanders zijn er ook collega’s van Mels met leuke cadeautjes. De lichtgevende wijnkoeler staat ondertussen dagelijks bij Nomi op haar kamer als soort nachtlampje. Die krijgen we denk ik niet meer terug. En Nomi is helemaal happy dat Mo er weer is. Dikke vrienden deze twee samen en ze trekt dan ook gelijk haar traditionele jurk aan die ze van hem heeft gekregen. Bill en Mels hebben van hem ook een kandoora gekregen dus die hebben ze voor de gelegenheid ook allebei aangetrokken.De schoolweek is weer begonnen en de nieuwe fruit- en lunch boxen zijn weer gevuld. Iedere keer toch wel lastig om iets nieuws te verzinnen wat van school ook meegegeven mag worden, maar het is weer gelukt.Als de kinderen op school zijn en ik een dagje niet ga sporten is het tijd voor de kapper. De laatste keer ben ik in Nederland geweest dus het was wel tijd. Vind het toch altijd weer spannend om hier naar de kapper te gaan, want het is toch niet zo goed als onze eigen kapster uit Nederland, maar ben toch blij met het resultaat deze keer. Na school gaan we snel door naar de opening van de Hema in een van de malls hier. Loop ik zomaar Dianne tegen het lijf en binnen 5 minuten sta ik op de foto. Daarna hoor ik dat het voor het AD is. Dus een dag later staan Nomi en ik in de krant. Kyan was al snel weggedoken, want die vindt die foto’s echt maar niks. Te grappig en voor diegene die het gemist hebben, het artikel is hier terug te vinden.Schoolweek drie is afgelopen en dit is een van mijn weekend taken. Alle uniformen weer wassen. We hebben er zelfs een aparte wasmand voor. Wel zo makkelijk. Het strijken vind ik dan weer minder, maar gelukkig heb ik soms hulp en doe ik het niet altijd zelf. Op naar een nieuwe schoolweek.
Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om een kijkje te krijgen in ons leven hier. Naast al mijn taxi werkzaamheden voor de kids en het koken en wassen thuis ben ik zelf veel aan het sporten en ondertussen benoemd tot Communication Officer voor de PTA op school. Een soort ouderraad en MR gecombineerd. Ik vind het echt een giller, aangezien de rest allemaal Britten zijn en ik de enige uit de hele board ben waarvan de moedertaal niet Engels is. Gaat vast goed komen, maar een klein lachsalvo heb ik er wel door gehad. Binnenkort ook weer nieuwe blogs met een terugblik op de zomer en nog wat andere onderwerpen. De volgende plog komt volgende week weer. Tot dan!
