Daar gingen we dan afgelopen zaterdag om 07.00 uur ’s ochtends. De auto volgeladen met onze wintersportkleding, de dakkoffer vol met de ski’s en het snowboard op weg naar een weekend vol plezier, avontuur, sneeuw en vriendschap in Willingen. De kids konden al dagen nergens anders over praten en het was zeker tijd om even te ontsnappen aan alle drukte rondom Dubai en alleen maar een weekend te genieten van elkaar.
Zaterdag skiën in Willingen
We logeren dit weekend in het Sauerland Stern Hotel in Willingen. We hadden voorkeur voor een hotel in Winterberg, maar helaas konden we daar op zo’n korte termijn geen kamer meer boeken. Dit hotel heb ik uiteindelijk zelf per mail benaderd en bleek dat ze nog wel plek hadden. Via de website van hen kon ik namelijk al niet meer boeken. Fijn dat we het toch konden regelen en het is inclusief zwembad en half pension. Wel zo makkelijk met de kids. Zij kunnen op tijd naar bed, terwijl wij nog natafelen met iedereen.
De heenreis ging enorm voorspoedig en om 10.00 uur zijn we in Willingen, hebben we omgekleed, alle spullen uitgeladen en lopen we richting de gondel. Niet te vergeten heb ik ook alvast veel geknuffeld met Sep en Lot. De vrienden van onze kids die ook mee zijn. Wat gaan we elkaar straks missen! Minpuntje ik ben mijn eigen handschoenen vergeten en die van Mels ook. Voor hem had ik dan wel reserve ingepakt en voor mezelf niet. Uiteindelijk ski ik die dag met Kyan’s reserve handschoenen. Past eigenlijk net niet, maar beter iets dan niets.
Onderaan bij de gondel blijkt de rij voor de skipas meeeegaaaa te zijn. Jason en Mels offeren zichzelf op en gaan de rij in. Margot en ik blijven bij de vier kids en zodra het eettentje open gaat beginnen we aan een curryworst met friet. Voor 11.00 uur ’s ochtends zitten wij lekker te smikkelen. Prima begin van het weekend lijkt mij. De heren kunnen niet achterblijven dus de glühwein en schnapps breng ik met liefde naar hen toe. Na meer dan een uur in de rij is het eindelijk tijd om de in de lift te stappen op naar de eerste afdaling.
Eenmaal boven gekomen klikken we de ski’s aan en gaan we hop naar beneden. Dit blijkt toch niet het beste idee te zijn geweest. Gelijk een rode – steile – piste, terwijl dit voor Nomi nog net iets te spannend is. Het vertrouwen had ze nog niet in de sneeuw, de eerste keer in een gondel bleek al enorm indruk gemaakt te hebben dus we hebben iets teveel gevraagd van haar. Conclusie huilen op de piste. Wat een gezelligheid.
Mels en ik gaan dus met Nomi op pad en Kyan skiet lekker met Jason en Margot mee de komende uren. Zodra we uit de stoeltjeslift zijn en de blauwe piste hebben bereikt is het goed. Nomi merkt dat ze prima kan skiën en het vertrouwen is snel terug en vervolgens lukt een andere rode piste prima. De beentjes zijn wel moe na verloop van tijd dus we gaan lekker wat drinken met z’n drieën.
Aan het einde van de middag zien we iedereen weer onderaan bij de gondel in de apres ski bar. Mels en ik maken nog snel een afdaling met Sep en Kyan. Ze willen graag wedstrijdje doen met ons. Helemaal prima. Voor nu winnen Mels en ik nog makkelijk van de kids, wat ze overigens natuurlijk niet zullen toegeven. Benieuwd hoe lang het nog duurt, voordat zij van ons gaan winnen. Voor nu genieten Mels en ik nog even van onze winst!
Dit vieren we in de bar met een stukje pizza en een drankje. Gezelligheid op en top. Na een tijdje is het genoeg geweest en gaan we snel naar het hotel. De kids willen samen zwemmen en het is tijd voor een borrel. Inchecken verloopt ook snel en binnen no time hebben we de zwemkleding aan en sta ik samen met Margot bij het zwembad. Wij liggen heerlijk op een ligbedje en Mels komt nog even langs om na enkele minuten al naar de sauna te vertrekken. Hij is helemaal niet lekker en gaat de bacillen er even uit stomen daar. Om half 6 is het tijd om naar boven te gaan en trekken we de wijn open, zetten de hapjes op tafel en maken onszelf klaar om daarna naar het avondeten te gaan. Ondertussen is de rest van de groep ook gearriveerd dus we zijn compleet.
Aangekomen bij het buffet krijgen we onze tafel aangewezen. Voor ieder wat wils en rond half 9 gaan we gezamenlijk nog wat drinken in de bar. De kids zijn ondertussen al op pad door het hele hotel heen. Er is popcorn gehaald bij de bioscoop die je via het hotel kunt bereiken, ze zijn bij de kegelbaan geweest en hangen wat op de hotelkamer. Nomi is er op een geven moment wel klaar mee en Mels voelt zich nog steeds beroerd dus die twee gaan naar bed. De volwassenen drinken nog een drankje en gaan daarna ook naar de hotelkamer om de kids op bed te leggen. We eten de laatste kaasjes en drinken nog een fles wijn leeg en dan is het tijd om te gaan slapen.
Dag twee skiën
Half 9 ’s ochtends zitten we allemaal aan het ontbijt. Nouja niet allemaal, Charl is wat vertraagd. We doen deze ochtend lekker rustig aan en nadat we ontbeten hebben, checken we uit – nadat onze kids door het hotel aan het struinen zijn geweest, wij ze kwijt waren en Nomi niet meer wist hoe ze terug moest komen – en lopen we wederom richting de pistes. Dit keer geen kassa drama, aangezien we de skipas al hebben. Fijn.
Vandaag is het een stukje rustiger dan op zaterdag dus we zijn snel boven. Aangezien we nu naar de andere kant van Willingen willen moeten we toch weer de rode piste nemen. Ook dit keer heeft Nomi er geen zin in. Jullie raden het al, huilen! Ik til haar op en ski het steilste gedeelte af met haar. Eenmaal onderaan ben ik er wel klaar mee. Terwijl ik dit kenbaar maak aan de groep scheurt mijn broek op de naad helemaal open bij mijn rechter bovenbeen. Ik merk het en kijk naar mijn broek, waardoor ik over de ski’s van Jason heen ga en val. Kon er ook nog wel bij. Gelukkig staan we onderaan de piste en regelt Mels al snel een lift voor mij. Een Duitser die in hetzelfde hotel had geslapen brengt mij naar onze auto, zodat ik mijn oude skibroek aan kan doen.
Eenmaal omgekleed rijd ik naar de plek waar mijn ski’s staan, zoek een parkeerplaats en pak de lift omhoog naar de rest van de groep. Nadat ik weer aangesloten ben, de rest de rij getrotseerd heeft in het restaurant en we het eten en drinken op hebben maken we nog meerdere afdalingen. Nomi heeft op een gegeven moment de smaak weer te pakken en skiet goed mee. Ik ga nog een keer op snelheid naar beneden, pak een bospad wat tot wat acrobatiek leidt bij enkele van ons gezelschap en dan is het tijd om langzaam terug te skiën.
Sep en Kyan zijn uiteraard al te ver vooruit dus zij gaan met Jason mee verder het gebied in. De rest van de groep eet en drinkt wat in de Vis á Vis Hütte. Appeltaart, friet, worst, pasta bolognese, het gaat allemaal op. Kyan eet uiteindelijk ook nog een lekker appeltaartje met ijs en als we elkaar bovenaan de piste weer zien is het alweer tijd voor de laatste afdaling van dit weekend.
Ik maak nog een paar laatste filmpjes van ons gezin op de ski’s, terwijl bij Nomi de energie eigenlijk allang op is. Als we beneden zijn kleden we ons om, leggen de skispullen in de dakkoffer, gaan nog snel naar de wc met de meiden, zijn de heren wederom wildplassers – net zoals ze het weekend begonnen – en nemen we afscheid van Charl, Jeanet en Jason. Ook dit keer het besef elkaar voorlopig even niet te zien, maar wel terugkijkend op een fijn weekend. We stappen de auto in en spreken af om samen met Jason, Margot en de kids nog wat te eten bij de McDonald’s in Cuijk. Een gezellig afsluiter van dit weekend. Zodra we Willingen uitrijden ligt Nomi al lekker te slapen en hebben wij een rustige terugweg.
Wat hebben we genoten dit weekend en wat was het fijn samen. Even niks regelen of plannen voor Dubai. Hoeveel zin we ook in de verhuizing hebben, dit weekend was een welkome afleiding. Naast het genieten dit weekend ook het besef dat we dit contact met deze lieve mensen veel meer gaan missen de komende tijd. Dat is de andere kant van deze verhuizing. We laten veel fantastische vrienden achter in Nederland. Natuurlijk houden we contact, maar het zal anders worden en dat is soms lastig. Dit weekend pakken ze ons in ieder geval niet meer af.
Komende zondag komt er een nieuwe plog online met foto’s van deze week. Geen wintersport foto’s meer, maar opruim foto’s en de dagelijkse gang van zaken in onze laatste weken Nederland. De eerste foto’s vanuit Willingen konden jullie al bewonderen in de plog ‘Het wintergevoel behouden’. Bedankt voor het lezen!
