De blog over onze eerste twee maanden in Dubai van enkele weken geleden zei het al, het voordeel van in Dubai wonen is meer tijd voor elkaar. De afgelopen week was dit ook echt zo. We hadden voor het eerst een weekend zo goed als niets gepland. Heerlijk! Niks moest, alles mocht. Heel fijn en aangezien het nog niet te warm is kan er nog wel iets ondernomen worden zonder dat het echt veel te heet is. Daarnaast is er een nieuwe Carrefour hypermarket geopend bij ons in de buurt en uiteraard wilde Mels daar een kijkje nemen en bezochten we samen een Iftar. Een fijne week samen dus, kijk gezellig mee.
Weekend is vooral ook samen zwemmen. Mels kiest dit keer op aanraden van Nomi voor de zeemeermin flipper. Te grappig, maar het filmpje mocht helaas niet gedeeld worden met jullie 😉 Na het zwembad beginnen we ons weekend in de Mall of the Emirates. Samen een hapje eten om het weekend goed in te luiden is altijd een goed idee. 🙂We rijden door naar de nieuwe Cityland Mall die bij Global Village ligt. Op dit moment is alleen de Carrefour geopend en verder nog niets. Alle lege winkels zijn wel mooi afgezet, waardoor het niet volledig leeg lijkt. Benieuwd hoe het er straks uit ziet als alles klaar is en fijn om een nieuwe hypermarket van de Carrefour in de buurt te hebben. Ben alleen wel benieuwd hoe het straks gaat als Global Village weer open gaat eind oktober. Weet niet of het qua verkeer dan nog leuk is om hier te komen, ben benieuwd. Dit weekend hoeft er niks dus blijven wij grotendeels de hele dag lekker thuis. Filmpje kijken op de bank, spelletje doen samen, snel duik nemen in het zwembad, dat soort werk. We zijn moe en hebben eigenlijk geen zin om iets anders te doen. In de avond staat er weer een gezellige BBQ gepland. Leuk! Zaterdag relaxen we een dagje aan het zwembad. De kids spelen met hun Nederlandse vriendjes Roos en Luke en Mels ligt lekker even zo te relaxen in het zwembad als er even niemand anders is. Zo’n weekend dus. Niks moet, alles mag. Op zondag begint onze week weer. Als ik opsta zie ik alle foto’s en filmpjes van het feest van Ivo en Mechteld. Ik heb het er lastiger mee dan ik had verwacht. Ik scroll overal snel doorheen en probeer er niet teveel aan te denken. Dit is dus stom aan verhuizen naar het buitenland. Als ik op school kom zie ik dat Nomi vandaag Sport Star is geworden samen met een klasgenootje. Word ik dan toch weer blij van op een dag die niet zo lekker gaat. Tijd om weer te zwemmen. Doordat de kids genieten van de Ramadan tijden kunnen we in de middag extra lang genieten van vriendjes, het weer en het zwembad. Dat doen we dus ook. Dit keer gaan wij naar Roos en Luke toe en komt Esmee ook nog zwemmen. De moeders vermaken zich ondertussen ook prima. Een goede invulling van de dinsdagmiddag. Terwijl ik samen met de kids een hapje eet bij Lisette na een middag zwemmen is Mels bij de Iftar van zijn werk. Hij geniet van de eerste maaltijd na het vasten die dag samen met zijn collega’s in het Grand Hyatt hotel. ’s Avonds laat hij mij deze selfie zien. Knappe man! Terwijl Mels geniet van zijn Iftar haal ik deze kast op in Damac Hills bij andere Nederlanders. Zij wilden er vanaf en bij ons kan hij mooi voor alle zwemspullen dienen. Handig zo! Staat niet alles meer op de grond en kunnen we het snel pakken. Binnenkort nog paar leuke bakken kopen om alles in te doen en klaar is kees. Hoe leuk klinkt dat overigens een kast voor de zwemspullen. Dat is ook Dubai. Dit is dan weer een voordeel van hier wonen. Het is tijd voor de Iftar op school. Voordat we aan het eten kunnen beginnen laat Kyan mij zien dat hij Library star is geworden deze week. Wat hij alleen nog niet wist is dat hij dan ook in de klas een stukje moet voorlezen. Spannend! Vooral omdat het uiteraard in het Engels moet. Hij vindt het mega spannend, maar daardoor zijn we nog trotser op hem. Overigens geldt dat ook voor Nomi. Als je die twee al Engels hoort praten, zo knap!Na het bekijken van Kyan zijn Library Star is het tijd om het eten te gaan pakken. De juf van Nomi helpt bij de koekjes versieren. Niks geen buffet voor Nomi, gewoon lekker je eigen koekje versieren en die eten. Ik snap haar wel. Zodra het gebed begint om 19.04 uur mag er gegeten worden. Ze smult er heerlijk van. Als de Iftar bijna ten einde is besluit Kyan dat hij toch ook maar een koekje wil versieren. Zijn zusje staat in de rij voor een Henna tattoo en dat duurt nog wel even. Uiteindelijk maakt hij er zelfs twee. Toch leuker dan hij dacht en heeft hij de volgende ochtend mazzel en kan hij na zijn ontbijt nog even snel zijn tweede koekje opeten. Op school mag dat tijdens de lunchpauze niet en zo kan hij er toch nog even van genieten. Voor deze keer dan maar. Donderdagmiddag en ons weekend begint. Na school hadden we even een moeizame start. Lees, de kids zijn moe en toe aan weekend en diegene die met name Nomi kennen weten dan dat de hele school kan meegenieten van haar buien als ze het op haar heupen heeft. Ik ben er even klaar mee, aangezien Kyan ook niet echt zijn feestmuts op heeft gezet deze dag. Thuis laat ik ze dus even een uurtje afkoelen. Als het weer gezellig is neem ik ze toch maar mee naar het zwembad. We pakken weer een keer de fiets. Ik moet eerlijk bekennen dat we de afgelopen tijd vooral de auto naar het zwembad hebben genomen. Onder de noemer, je moet toch inburgeren, probeerde ik er mee weg te komen. Maar eerlijk is eerlijk, zo lang het weer het toelaat is fietsen prima te doen naar het zwembad. Gaan we toch maar weer vaker doen. Eenmaal in het zwembad gaat deze zeemeermin even klaar zitten voor de foto. En als ik even niet snel genoeg ben….. Dan begint die bui van school gewoon helemaal opnieuw. Ik maak dus maar snel de foto. Kind blij, moeders blij en die avond maar even vroeg naar bed.
Zoals te zien is klopt de titel volledig bij onze week, tijd voor elkaar. Een week om blij van te worden, ondanks dat het werk en school van iedereen hier gewoon doorliep en niet iedereen altijd even goede zin had. De Ramadan duurt hier nog ruim een week en dan begint het feest. Eid al Fitr oftewel het Suikerfeest in Nederland. Mels en de kinderen zijn dan enkele dagen vrij. Wat we precies gaan doen weten we nog niet, maar in ieder geval ook dan tijd voor elkaar. Tot de volgende blog.
