Wederom een nieuwe plog deze week met onze week in foto’s. De laatste keer een ‘gewone’ week in Nederland. Waarom? Komende week komen de verhuizers van UTS Verkroost onze spullen inpakken en vertrekt de container naar de haven van Rotterdam. We gaan dus kamperen in ons eigen huis voor 6 dagen. De laatste gewone week dus in Nederland. Alhoewel… we zijn vooral druk geweest met spullen uitzoeken en opruimen naast het dagelijks leven. Het komt nu wel echt dichtbij allemaal. Kijk weer gezellig mee!
Het is zondag en Mels en ik zijn nog steeds druk met opruimen en opeens kom ik deze foto tegen. Hij valt uit een van mijn fotoboeken. Kijk dan hoe lief ik daar ben… Iets later vind ik deze. Een echte brugpieper uit klas B1G op het NSG. Nadat we alles op zolder hebben uitgezocht zijn dit de bakken die richting de opslag in Nederland mogen. Er komen er zeker nog meer maar de zolder en kinderkamers kunnen van ons lijstje af die zijn klaar. Net voordat we naar de kledingbak willen rijden met zeker 6! zakken en nog wat afval willen wegdoen schuif ik onze glazen deur te hard dicht. Bam, daar ging hij in 100.000 stukjes. Niet veel later zouden Ivo, Mechteld en Jip komen eten dus dit kon er ook nog wel bij. Heel fijn hoe Ivo en Mechteld even meehelpen met opruimen. Na een tijdje kunnen we zelfs grappen ‘scherven brengen geluk’. De ergste schrik is dus wel voorbij, ondanks dat we hier mega van balen uiteraard. Na ongeveer 45 minuten opruimen is dit de stand van zaken. Het glas lag tot achterin de woonkamer, keuken, eigenlijk overal. Tussen de boekenkast en de muur zit het ook nog vol glas, maar daar kunnen we nu niet bij. Enkele dagen later vinden we nog steeds kleine stukjes glas, daarnaast is de vloer ook beschadigd helaas. De verzekering heeft een bedrijf ingeschakeld en die regelen alles. Gelukkig komen ze komende week al de boekenkast eruit halen om te beoordelen of de glazen deur van de keuken beschadigd is. Fijn dat het zo snel kan. Nieuwe deur(en) komen alleen pas over 5 weken. Die gaan wij dus voorlopig niet zien.Als ik maandag de kids uit school ophaal en er op het schoolplein overal plassen liggen kunnen Kyan en Nomi het niet laten om er overheen te springen. En niet 1 keer, nee natuurlijk niet, ze blijven bezig. Ik stop met waarschuwen en laat ze maar. Resultaat is dit hierboven. Ik vond het wel grappig, maar toen ik begon te lachen werd hij pas echt boos…. Dinsdag werkt Mels thuis, aangezien de kids om 12.00 uur klaar zijn met school. Ze hebben studiemiddag. Sinds ons sapkuurtje zijn we toch enkele kilo’s kwijt dus Mels pakt het goed aan en eet een gezonde lunch. Het zonnetje schijnt eindelijk dus weer tijd om buiten te spelen. Dit keer mag Nomi ook mee naar de boomhut en ondanks dat het een beetje drassig is vermaken ze zich allemaal prima. Heerlijk om ze eindelijk weer zo buiten te laten spelen. Dat weer van de afgelopen weken hielp niet echt mee.Als ik thuis kom van het werk rijdt Mels gelijk met enkele bakken richting de opslag. De status tot nu toe. Ik vind het nog meevallen. Had verwacht dat we meer zouden opslaan, maar we zijn natuurlijk ook nog niet klaar. Het zonnetje schijnt enkele dagen later nog steeds en ik haal de kids wandelend op van school. Wat denk je, allebei spreken ze af dus ik loop ook weer alleen naar huis. Dit keer wel met meerdere rugzakken en tekeningen. Pakezel 3.0 zeg maar.Tijd voor een cadeautje. Jacqueline komt nog even een wijntje drinken en komt niet met lege handen. Hoe lief. We worden zo verwend de laatste tijd door iedereen. Als we het eenmaal hebben uitgepakt blijkt het een print van Cuijk te zijn van Wijck. Hoe gaaf! En de eilanden in Cuijk waar wij wonen staan er ook op. Deze gaat zeker mee naar Dubai! Tijd om deze kleine, grote man op bed te leggen. Normaal is hij niet meer zo van het knuffelen, maar nu wel dus even extra gebruik van gemaakt en gelijk vastgelegd 🙂Nadat de kids op bed liggen moet ik voor de laatste keer ’s avonds voor mijn werk naar een bestuursvergadering. Ook nu weer afscheid nemen. Dit keer regio Arnhem. Ik krijg aan het eind nog een mooie bos bloemen. Zo lief hoe iedereen toch aan mijn afscheid denkt. En we zitten weer in de opruim modus. Dit keer de tassen met spullen klaar gezet die naar mijn zus gaan. Kleding voor mijn neefje Sjors, puzzels, nerf guns en meer van dat soort dingen. Dit meisje breng ik naar het kinderfeestje van nichtje Roos. Ze gaan spelen bij Chimpie Champ in Oosterhout. Ze heeft er enorm veel zin in, mede doordat opa er bij is. Zoals ze zelf zegt, ze gaat hem extra vaak en lang knuffelen, want straks ziet ze hem niet meer. Ahh hoe lief. Meisje van 5 die daar gewoon aan denkt!Als ik thuis weer aan het opruimen ben komen de foto’s binnen vanuit Chimpie Champ. Geef het kind eten en ze is blij. Die vermaakt zich wel. Kyan is deze middag ook bij een kinderfeestje en zij gaan paintballen. Benieuwd hoe hij het heeft. ‘s Avonds als de kids op bed liggen doen wij nog een verlate valentijnstraktatie. Even samen een avondje op de bank na meerdere hectische weken. Een avondje niks, dat was lang geleden.
Dit was ‘m dan. De laatste keer een week in foto’s met ons gewone dagelijkse bezigheden. Alle vorige plogs over ons leven in Nederland kunnen jullie uiteraard gewoon blijven terug lezen. Vanaf volgende week begint het avontuur echt. De verhuizing begint, dinsdag is mijn afscheid bij De Kraamvogel en de laatste loodjes qua opruimen en inpakken van onze spullen en nog meer afscheid nemen van iedereen. Geniet van jullie weekend en tot woensdag als de volgende blog weer online komt.
