Ik hoor jullie al denken, huh huisvrouw? Ja mensen dat staat sinds kort op mijn visum. Kortom, ik ben een huisvrouw in Dubai. Wie had dat ooit gedacht. De vrouw die altijd naast het moeder zijn ook carrière wilde maken woont nu in Dubai en werkt vooral even niet. Had je dit een paar jaar geleden tegen mij gezegd had ik je volledig voor gek verklaard. Ondertussen werk ik al ruim drie maanden niet en komt de zorg voor de kinderen grotendeels op mijn schouders terecht. Tijd dus voor een update. Wat doe ik hier zoal en raak ik al verveeld?
Het begin
Toen ik in Nederland eenmaal mijn laptop voor de laatste keer dicht had gedaan voelde dat als een enorme opluchting. Niet omdat mijn werk niet leuk was, in tegendeel, maar vooral omdat de laatste maanden enorm druk waren. Ik was druk met alles zo goed mogelijk afronden op mijn werk, druk met de voorbereidingen voor de verhuizing, tijd maken om het huis op te ruimen – wat neem je wel mee naar Dubai en wat niet -, tijd voor de kinderen, tijd voor de vrienden en familie die in Nederland achter blijven en ga zo maar door. Soms wist ik niet eens meer welke dag het was.
En toen was het dus zover. Mijn hoofd was leeg qua werk, de laatste zaken in Nederland moesten nog wel geregeld worden, maar er kwam wat rust. Rust om te zorgen dat we op een fijne manier afscheid konden nemen van Nederland en alle mensen die ons dierbaar zijn. Terugkijkend daarop was dat heel fijn. Alle belangrijke mensen hebben we in die laatste 1,5 week zo ongeveer nog wel gezien en gesproken. Een bijzondere periode met een lach en een traan, maar mega waardevol merk ik nu.
Eenmaal in Dubai voelde het de eerste weken grotendeels als een vakantie. Ik moest overdag vaak wel wat dingen regelen. De middagen daarentegen lag ik vaak aan het zwembad en de regel dingen in de ochtend kon ik vaak samen met de kinderen nog wel combineren met iets leuks. Mels had het al wel een stuk zwaarder. Hij begon met zijn nieuwe baan en moest grotendeels al het papierwerk regelen waar veel druk op zat. Een Emirates ID en bankrekening zijn toch redelijk belangrijk.
Het echte leven begint
Na ongeveer een maand in Dubai begon voor mijn gevoel het leven pas echt een beetje. We woonden inmiddels in ons huis in Mudon. Onze eigen inboedel was inmiddels gearriveerd en we begonnen langzaam te settelen. De kinderen konden helaas nog niet naar school dus voor hen bleef het eigenlijk grotendeels een grote vakantie. Hierdoor hebben ze wel rustig kunnen wennen aan alles en achteraf gezien is dat heel fijn geweest.
Ruim 6 weken na onze aankomst in Dubai was het dan zover. De kinderen gingen eindelijk naar school. Ik heb het al een keer in een plog gezegd, ondanks dat ik het heerlijk vond dat ik wat tijd voor mezelf kreeg miste ik die twee kleine mini mensen toch wel enorm. Die eerste weken kon ik ze soms echt wel achter het behang plakken, maar bovenal was het een mooie, bijzondere tijd die je niet zomaar met elkaar hebt. In Nederland zou ik nooit zo uitgebreid de tijd voor ze hebben. Daarbij komt natuurlijk ook dat je hier wel echt op elkaar bent aangewezen in het begin.
De eerste schooldag heb ik nog net geen champagne gedronken. Ik vond het stiekem zelf toch ook erg spannend, maar dag twee voelde wel als een fijne vrijheid. Wie had gedacht dat ik alleen boodschappen doen zo fijn kon vinden. Ik niet hoor. Daarbij vond ik boodschappen doen in Nederland echt de hel, maar hier vind ik het wel fijn. Lekker door die hypermarket struinen. Kijken bij alle internationale producten, nog even snel leuk winkeltje in hoppen in de mall en ga zo maar door.
In de tussentijd leerde ik ook al meerdere Nederlanders kennen hier in Dubai. Ik had een buddy toegewezen gekregen via ClubNL waar het leuk mee klikt en via meerdere feestjes, social media en meer van dat soort dingen leerden we ook anderen kennen. Heel fijn om hier een sociaal netwerk op te bouwen en vooral fijn om te merken dat dit voor de kinderen ook zo is. De internationale contacten beginnen ook langzaam te komen.
En nu
Ondertussen gaan de kinderen ruim 7 weken naar school en wonen we ruim 2 maanden in ons huis. In deze periode heb ik mijn leven hier al redelijk opgebouwd, al zeg ik het zelf. Ik verveel mezelf zo goed als nooit. Er zijn zeker wel eens momenten waarop ik het werken mis. Ik vond mijn werk ook gewoon mega leuk. Daar tegenover staan hier hele mooie dingen.
Ik heb dus ook nog niet gesolliciteerd. Vooraf had ik verwacht binnen een maand al wel meerdere sollicitaties gedaan te hebben, maar niets is minder waar. Mijn week is iedere keer zo gevuld en denk ik zelfs wanneer heb ik een dagje helemaal niks op de planning? Is eigenlijk nog zo goed als niet voor gekomen. Wie had dat gedacht. Daarbij vind ik het voor de kinderen ook wel heel fijn dat ze nu nog niet thuiskomen bij een maid/ nanny. Part time werken is hier gewoon – bijna – niet te doen.
Het niet je eigen geld verdienen vind ik wel nog steeds een dingetje. Ik was natuurlijk altijd erg zelfstandig en had een mooi salaris. Nu voelt het toch een beetje alsof het niet je eigen geld is. Helemaal niet waar natuurlijk, want we hebben hier samen voor gekozen, maar toch. Ondanks dat Mels echt wel laat weten dat het zeker ook mijn geld is voelt het soms toch niet zo.
Komt ook wel een beetje door de regelgeving hier denk ik. Zodra ik namelijk de pinpas gebruik heeft Mels al een sms met hoeveel ik heb uitgegeven en waar. Oké dan… Minpunt van hier wonen zeg maar. Alhoewel ik ondertussen een prima manier heb gevonden om hier geen ‘last’ van te hebben. Gewoon alles cash betalen. Zo tegen mijn principes in, maar werkt wel. In Nederland zat die pinpas zo ongeveer vast geplakt aan mijn hand en had ik nooit cash geld. Hier dus precies het tegenovergestelde. Overigens vindt Mels het helemaal niet erg hoor en voel ik mezelf niet gecontroleerd, maar ik vind het toch leuker om eind van de dag te kunnen vertellen wat ik heb gedaan.
Dagelijks leven
Mijn dagen op dit moment zijn zoals gezegd dus snel gevuld. Ik sport minimaal twee keer per week. Daarvan is op maandag altijd de tennis training. Via Gertruud een keer een training mee gedaan en het beviel erg goed. Daarbij heb ik ook geen reactie bij mijn linkerarm dus tot nu toe mag ik niet klagen en begint het tennis gevoel langzaam weer terug te komen. Eind juni ga ik dus op pad voor goede tennisschoenen en een nieuw racket in Nederland. Zoveel tennisbanen hier, maar zo weinig rackets, schoenen en kleding te koop.
Naast het sporten zorg ik hier dat alles in het huishouden volledig geregeld is. Het schoonmaken doe ik grotendeels niet zelf. Eens per week komt de maid langs, indien nodig soms twee keer. Daarnaast hou ik het huis opgeruimd, stofzuig of dweil ik soms een keer extra en doe ik wel zelf de was. Dat is hier wat meer werk in verband met al die school uniformen die ook gestreken moeten worden. De boodschappen vallen hier ook in mijn taken pakket. Soms bestel ik die online, soms ga ik even snel naar de supermarkt op de compound en eens per week ga ik eigenlijk wel naar een grote Carrefour hypermarket. Het koken doet Mels – met name in de Ramadan maand – nu nog vaak wel. Straks als alle gewone school- en werktijden weer ingaan zal dit denk ik wel anders worden.
Mijn dagen zijn ook gevuld met afspraken met vrienden hier. Soms een keer koffie drinken of ontbijten. Een andere keer gezellig lunchen en dan weer een keer een Ladies Night. Ik vul mijn tijd dus wel met gezellige uitjes en heel fijn om zo ook weer nieuwe contacten op te doen. Als we bezoek uit Nederland hebben probeer ik het wel een beetje daar omheen te plannen, want het is ook leuk om iedereen uit Nederland weer te zien. Dit lukt niet altijd en mijn leven hier gaat uiteraard ook wel gewoon door. Net zoals dat voor Mels en de kinderen geldt als er bezoek is. Vergeet daarbij ook deze blog niet. Hierin gaat toch ook wel zeker twee tot drie uur per week zitten.
Laten we ook vooral de gezellige feestjes en etentjes hier niet vergeten. De etentjes bestonden nu vaak uit met het gezin op stap en soms met Mels alleen. Feestjes hebben we ook zeer zeker al, zoals in de plogs al te zien is geweest. Heel belangrijk en heel fijn dat we dit hier nu ook al hebben. Zorgt voor een fijne ontspanning.
Tijd voor de kinderen
Tot en met vorige week hebben de kinderen ook nog steeds de Ramadan school tijden, waardoor de tijd voor jezelf ook wel korter is. Om half twee zijn ze iedere dag uit. Tel daarbij om dat ik dan zeker rond een uur of één in de auto zit. Dan hou je niet zoveel tijd over. Hierin komt uiteraard snel weer verandering en dan gaan de kinderen weer tot half vier naar school. Met uitzondering van de donderdag, dan zijn ze altijd om half twee klaar.
Naast alles wat ik voor mezelf doe hier probeer ik in de middagen met de kinderen ook leuke uitjes te plannen. Tot nu toe was het veelal het zwembad of het strand. Niks mis mee, maar je merkt dat je ondertussen soms wat anders wilt doen. Het klinkt heel gek om te zeggen, maar het zwembad begint soms te vervelen. Kun je je in Nederland niks bij voorstellen waarschijnlijk, maar het is toch echt zo.
Op dinsdag gaan we soms naar Samen spelen. Een middag waarbij de kinderen spelen, knutselen of iets anders leuks ondernemen met andere Nederlandse kinderen en de moeders ook een gezellige middag hebben. Of ik spreek met vriendjes of vriendinnetjes van de kinderen af om wat leuks te doen. Daarnaast zijn er hier ook leuke andere activiteiten zoals een trampoline park, game hal in de grote shopping malls en ga zo maar door. Nog genoeg te doen en ontdekken hier.
Kortom ik verveel mezelf zeer zeker niet, zelfs niet als mijn titel nu huisvrouw is. Mels had het niet verwacht en is blij met hoe het gaat. Hij dacht die moet ik binnen een maand aan een baan helpen anders is ze niet te genieten. Niks van waar dus. Voor nu is het even goed zo. De kinderen geven ook aan het fijn te vinden dat ik er nu zo veel voor ze kan zijn dus wie ben ik dan om overhaast een baan te gaan zoeken. Daarbij geniet ik enorm van de mogelijkheid om lekker te sporten en fijne afspraken te plannen met leuke mensen hier. Voor nu is het dus even goed zo, maar wie weet wat de toekomst brengt. Bedankt weer voor het lezen en komende vrijdag komt er een extra plog online over onze mini staycation in Dubai.
