En toen was het moment daar. We gingen onze beslissing wereldkundig maken aan onze familie en vrienden die nog niet op de hoogte waren. Allemaal op verschillende momenten, met allemaal verschillende reacties. Iedere keer weer spannend hoe iedereen reageert. Natuurlijk veranderd het niets aan onze beslissing, maar dat niet iedereen staat te juichen bij het idee weet je op voorhand en doet toch wel iets met je.
Mijn ouders vond ik toch wel het aller aller moeilijkste. Je gaat ze vertellen dat niet alleen hun dochter, maar ook schoonzoon en allebei de kleinkinderen voor langere tijd weggaan. We hebben altijd op maximaal 15 minuten afstand van elkaar gewoond en ze passen ook gemiddeld 2 keer per week op de kinderen.
Tijdens het gesprek met mijn zus werd er dan wel weer veel gelachen. Ze noemde ons knettergek. Die reactie had ik wel zien aankomen. We zijn zo verschillend en zij zou dit met haar gezin echt nooit gaan ondernemen.
De familie van Mels vond ikzelf dan weer makkelijker. Zij reageerden eigenlijk heel erg leuk. Natuurlijk is mijn schoonmoeder ook niet de eerste die het fantastisch vindt, maar dat snappen we zelf heel goed en is ook logisch.
Qua vrienden wisselde het aan reacties. Natuurlijk vinden ze het leuk voor ons en diegene die ons echt goed kennen wisten dat dit er wel een keer aan zat te komen. Wellicht helpt het ook dat je naar Dubai niet verhuisd voor eeuwig en het nu ook nog niet zeker is of we lang of kort wegblijven. Wat wel grappig was is dat het voor de meeste toch wel erg ver weg voelt. Als je verteld dat het 6, maximaal 7 uur vliegen is valt het opeens een stuk minder zwaar. En daarbij, er vertrekken meerdere vluchten per dag vanaf Amsterdam en Düsseldorf. Als het echt moet zijn we zo terug of onze dierbaren ook zo bij ons. En ik, ik zal ze met open armen ontvangen op het vliegveld als ze naar Dubai komen!
Voor onszelf voelt het in ieder geval goed dat we zelf de keus hebben. Ons huis blijft ons huis en als we terug willen kan dat. Vooral voor de kinderen ook erg belangrijk hebben we gemerkt.
Deze ‘knettergekke’ familie is in ieder geval druk met voorbereiden van alles. Mels en ik vertrekken 8 januari voor een paar dagen naar ons nieuwe thuis om van alles te gaan regelen. Maar daarover later meer.
