Long time no see

Long time no see. Zo is het ook echt. Ik eindigde de laatste plog met de eerste foto’s uit Nederland. Daarna kwam er bijna twee maanden niks online. Say what! Twee maanden inderdaad. Geen blog of plog om jullie bij te praten over onze zomer, ondanks vele verzoeken. Waarom niet? Dat vind ik een lastige vraag. Aan de ene kant had ik er gewoon even geen zin in en wilde ik genieten van alles wat we gedaan hebben. De andere kant omdat ik het zelf lastig vond wat ik dan moest schrijven. Het voelde gewoon even niet goed. Hoe dat komt vertel ik jullie in deze blog. Misschien wel een van de meest moeilijkste blogs die ik heb geschreven het afgelopen half jaar.

Struggles in Nederland

En toen was ik eind juni weer in Nederland. De eerste dagen waren heel fijn. Ik bezocht het feestje van mijn vader, kletste bij met veel familie en vrienden, ik verraste enkele vrienden met een bezoekje eerder dan gepland en ga zo maar door. Drukke dagen, maar ook hele fijne dagen. Naarmate de tijd vorderde bleek de tijd in Nederland te kort. Ik wilde graag iedereen zien, Kyan en Nomi wilden hun vriendjes en vriendinnetjes zien en we moesten ook gewoon meerdere dingen regelen voor ons huis in Nederland en andere praktische zaken.

En daar zit dus het probleem. Te veel te doen in te weinig tijd. Het voelde alsof we iedereen om ons heen moesten teleurstellen. Bij niemand konden we genoeg tijd doorbrengen zoals we graag wilden. Hoe fijn dat iedereen ons graag wilde zien en blijkt dat mensen je echt gemist hebben. Dat besef maakte het nog lastiger om keuzes te maken waar we wel of niet heen gingen en dat voelde voor niemand goed. Sommige afspraken heb ik toch afgezegd. Ik liep mezelf en de kinderen voorbij. Naast dat ik soms iets wilde, hadden de kinderen dat uiteraard ook. Wie ben ik dan om daar nee tegen te zeggen. Ook zij hebben gevoelens waar rekening mee moet worden gehouden.

Een volgende keer gaan we het zeker anders doen. Hoe dan? Geen idee, op dat plan ben ik nog aan het broeden. Maar als een paal boven water staat dat dit niet de manier was. Ik zat mezelf in de weg, de kinderen begonnen minder lekker in hun vel te zitten en daar hadden we allemaal last van. Je wilt niemand tekort doen, maar uiteindelijk heb ik vooral mezelf tekort gedaan. Ik heb hierdoor veel minder genoten van de tijd in Nederland dan ik graag had willen doen en ik weet zeker dat enkele van jullie dat ook gemerkt hebben.

Ondanks deze struggles hebben we ook hele fijne momenten beleefd. Genoten van alle knuffels van familie en vrienden, de kneuterigheid van de markt en winkelen in het dorp. Even niet groot, groter, grootst, maar gewoon lekker klein met sfeer en gezelligheid. Hebben we genoeg potten pindakaas, appelstroop en hagelslag ingeslagen. Ben ik op pad geweest voor mijn nieuwe tennisracket en schoenen. En hebben we genoten van het lekkere weer in Nederland. Alhoewel wij het zwemmen dan wel erg koud vonden. Wij zijn gewend dat de zwembadtemperatuur gewoon lekker gecontroleerd wordt en niet te koud is.

Na tien dagen was het dan wel weer tijd om terug te gaan naar Dubai samen met Nomi. Kyan bleef nog twee weken langer in Nederland. Dat afscheid voelde wel heel gek. Je zoon van negen jaar oud die twee weken duizenden kilometers bij je vandaan is. Maar hij sliep lekker bij mijn ouders en had een leuk programma met veel vriendjes bezoeken en toffe activiteiten. Het moment dat hij enkele dagen ziek(jes) was. Die vond ik het moeilijkste. Hij was in goede handen bij mijn ouders, maar toch. Dan wil je graag bij hem zijn. Dat dat vervolgens invloed had op zijn afspraken met zijn vriendjes was heel jammer. Hij was gewoon niet fit en dan komt gelijk weer die struggle met niemand teleur willen stellen, maar voor jezelf moeten kiezen.

Bloedhete zomer in Dubai

Voor mijzelf en Nomi waren die twee weken na Nederland echt om bij te komen. In Nederland zijn we van de ene afspraak naar de andere gevlogen en thuis in Dubai hebben we het lekker rustig aan gedaan. Samen zwemmen, filmpjes kijken op de bank of we zijn naar IMG Worlds of Adventures geweest samen. Een indoor attractiepark waar we een jaarpas van hebben aangeschaft. Geen overbodige luxe in de zomer om lekker indoor in de airco te lopen en toch leuke dingen samen te ondernemen.

Na die twee heerlijke weken was het tijd voor familie. Mijn ouders namen Kyan mee terug naar Dubai en zo konden wij ruim twee weken onze nieuwe woonplaats aan hen laten zien. Van de zwembaden in onze community, rondleiding door de school, de shopping malls, Burj Khalifa, aquarium, langste zipline ter wereld, boottocht door de Marina, Gold Souq, Friday brunch, pool day en nog veel meer. Wat was het gezellig en hebben we genoten van de tijd met elkaar. Alles hierover komt de komende periode op de blog of zal in een plog te zien zijn.

Begin augustus was het alweer tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Het was een hele fijne periode en het afscheid is dan altijd weer even lastig. Het wordt niet makkelijker, maar je leert er telkens wel beter mee omgaan. Na een dagje weer even aanpassen pakken we daarna eigenlijk het gewone, dagelijkse leven weer op. Ook Nomi die ieder afscheid erg moeilijk vindt, begint haar weg te vinden. Het is ook nogal wat voor zo’n meisje van vijf jaar oud. Zoals ze zelf zegt: ‘Waar ik ook ter wereld ben, ik moet altijd iemand missen’. En zo is het ook voor ons. Overal waar we zijn zullen we vanaf nu mensen moeten missen die belangrijk voor ons zijn. Hoe knap dat zij dat ook al zo beseft en ook wel een beetje verdrietig tegelijk.

En toen was het tijd voor een korte vakantie. Mels had eindelijk enkele dagen vrij, doordat het Eid Al Adha was hier. Onze plannen hebben we iets gewijzigd, aangezien vrienden uit Cuijk onverwachts enkele dagen in Dubai waren. Hierdoor hebben we met hen eerst super gezellige dagen gehad aan het zwembad, tot een waterpark en lekker eten. En hebben de kids ook enorm genoten van elkaar. Heerlijk om te zien. Daarna gingen wij toch echt op weg naar Oman. Dit had ook wat voeten in aarde, maar hierover in een andere blog meer. Even vier dagen niks moeten. Heerlijk!

Ondertussen is het al eind augustus en zijn in Zuid Nederland de scholen weer begonnen en wonen wij ongeveer een half jaar in Dubai. Op twee september beginnen hier de scholen weer. De tijd is omgevlogen en wat hebben we veel meegemaakt hier. Naast de vele mooie momenten, leuke activiteiten en uitstapjes doen en het ontmoeten van nieuwe mensen die we ondertussen al vrienden mogen noemen is het ook zeker soms zwaar geweest.

Struikelblokken in Dubai

Niet werken, op elkaar aangewezen zijn, zorg voor de kinderen, aanpassen nieuwe cultuur, het weer, geen zomervakantie, missen van familie en vrienden, etc. Sommige dingen behoeven natuurlijk wat uitleg. Want hoezo is niet werken zwaar? Nou ik kan jullie vertellen voor iemand die ambitieus is in haar carrière is het best even een ding huisvrouw zijn. Neemt niet weg dat ik me niet verveel, zoals ik al eens in een blog – Huisvrouw in Dubai – heb verteld aan jullie. Maar ik mis wel de uitdaging die ik in mijn werk had. Ik omschrijf het hier wel eens als dat het voelt alsof mijn brein niet echt aan het werk wordt gezet. Zo voelt het. Een gesprek voeren waarbij je goed moet luisteren en anticiperen op de situatie.

Naast het huisvrouw zijn houdt dit ook in de zorg voor de kinderen. Nou zijn het – meestal – schatjes die kids van ons. Maar net zoals iedereen weet kun je ze ook wel eens achter het behang plakken. En als jullie denken dat zes weken zomervakantie veel is en je blij bent dat ze weer naar school mogen. Think again. Hier zijn ze gewoon 9,5 week vrij deze zomer. En – eerlijk is eerlijk – het is fijn dat school weer gaat beginnen. We hebben heel veel fijne en gezellige momenten gehad, maar ik snak toch wel weer naar de regelmaat die je hebt door school. Tel daarbij op dat ze vanaf eind februari ook zes weken vrij zijn geweest, voordat ze hier op school begonnen. En nee, het is niet alleen kommer en kwel er zijn vooral heel veel mooie, waardevolle momenten geweest deze zomer begrijp me niet verkeerd.

Het weer behoeft misschien ook wat uitleg. Nu denk je vast geen regen, altijd zon. Hoe fijn is dat? Nou best fijn, behalve als het iedere dag boven de 40 graden is en je de meeste binnen activiteiten wel hebt gezien. We kunnen niet wachten tot het iets koeler is en ze weer lekker naar het park kunnen om te spelen of de trampoline in de tuin gebruikt kan worden. Ook aan het warme weer zitten uiteraard voordelen, maar er zijn dagen dat die 40 graden je neus uit komt laten we maar zeggen.

De rest van mijn klaagzang zal voor zich spreken denk ik. Nu hoeven jullie mij zeker niet zielig te vinden. En vooraf wisten we heel goed dat deze zomer in Dubai warm zou zijn, zonder een echte vakantie. Dus daar stel je je ook zeker op in. Ondanks dat is het een mooie zomer geweest voor ons. Dat het met ups en downs zou gaan weet je vooraf. Maar soms, is het toch echt even niet leuk. Is het dipje soms net even erger als anders en is wonen in het buitenland gewoon ronduit stom! Al helemaal als er feestjes of belangrijke mijlpalen zijn bij je vrienden in Nederland. Maar ook hier komen we weer doorheen en maakt het ons sterker. En zo is het maar net, zonder wrijving geen glans. Tot de volgende!